Bataklik hic guzel degil.

Batakligin uzerinde duran iki guzel insaniz.

Basindan beri topragi daha da suladik, kurumasina izin vermedik. Biz yaptikca yikildi, biz buldukca kayboldu. O kadar guzeliz ki batakligi senle gozumuz hic gormedi. Gozumuz birbirimizden ayirmadan sevdik digerini. Tek yaptigimiz sarilip, birbirimizi koklamakti. Baska hic bir kokuyu almadik.

Birbimizi itip, batakligin icinde kaybedene kadar. O zaman kirin icinde dolasan birbirini pis, cirkin goren iki insan olduk.

Ya bu batakliktan cikip, temizlenir ve sert zemin uzerine bir ev kurariz,
Ya da batakliktan cikabilen digerinden ayri kendi huzurunu arar.

Bu bataklikta bir ev kuramayiz, beraber saplanip kalamayiz cunku cok guzel iki insaniz. Bizim sarilcagimiz bir yere gidip uyumaya ihtiyacimiz var.